Πώς αλλάζω τον εαυτό μου όταν δεν μου αρέσω; Βασικά, τι είναι εαυτός και τι είναι αλλαγή;
Ανάγνωση More
Αρθρογραφία
Πώς αλλάζω τον εαυτό μου όταν δεν μου αρέσω; Βασικά, τι είναι εαυτός και τι είναι αλλαγή;
Αυτομαστιγωνόμαστε όταν δεν τα καταφέρνουμε ν’ αντιμετωπίσουμε μια δυσκολία, μια πρόκληση. Νιώθουμε ηττημένες/οι, σαν να έχουμε προδώσει τον εαυτό μας.
Πόσο αξίζεις σαν άνθρωπος; Πώς υπολογίζεται η αξία σου στον κόσμο; Με βάση ποια κριτήρια θα καθοριστεί πόσο ηθικό ή ανήθικο άτομο είσαι;
Για λόγους προστασίας της κοινωνίας, οι θρησκείες δεν πρέπει να χαίρουν κάποιας προστασίας ή σεβασμού.
Πόση μοναξιά αντέχουμε μέχρι να διαλυθούμε; Πόση απ’ τη μοναξιά που νιώθουμε την προκαλούμε εμείς οι ίδιοι;
Είναι μόνο για οικονομικούς λόγους που παγκοσμίως κάνουμε λιγότερα ή καθόλου παιδιά; Ή μήπως έχει επίσης σχέση με τη σημερινή, πολύ διαφορετική αξία και λειτουργία των παιδιών;
Έχουμε πήξει σε υπερσεξουαλικοποιημένες απεικονίσεις γυναικών ως αντικείμενα πόθου, αλλά στερούμαστε εικόνες του μουνιού ως ενός οργάνου που επιθυμεί ενεργητικά κι όχι απλώς ως σκεύος που περιμένει παθητικά τη δράση ενός ενεργητικού πέους.
Όταν έχεις ζήσει για πολλά χρόνια σ’ ένα καθεστώς απειλής, είτε επειδή είσαι τρανς, γκέι ή μπάι είτε επειδή μες στο σπίτι σου υπήρχε κακοποίηση ή/και απαξίωση, ακόμα κι όταν καταφέρεις ν’ απεγκλωβιστείς από την απειλή, συχνά παραμένεις για καιρό μετά αδρανής κι ακινητοποιημένος, παθητικός δέκτης των καταστάσεων που σου φέρνει η ζωή.
Όλες οι υπάρχουσες επιστημονικές έρευνες καταλήγουν σε ένα απολύτως ξεκάθαρο πόρισμα: Τα παιδιά δεν παθαίνουν καμία μα καμία ζημιά και δεν έχουν καθόλου περισσότερες πιθανότητες να βγουν γκέι τα ίδια αν έχουν λοατκι γονείς.
Μια ακόμα πιο επικίνδυνη και ύπουλη απειλή για τις συντροφικές σχέσεις από το εξωσυντροφικό σεξ ή μια παράλληλη σχέση είναι τα παιδιά, επειδή μάλιστα δεν αναγνωρίζονται ως απειλή.
Είμαστε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα άνθρωποι; Όχι! Χρειάζεται ν’ αγωνιστούμε για να είναι ο Αντώνης, ο κάθε Αντώνης, άνθρωπος.
Τα καλά κορίτσια παραήταν βαρετά. Τα αγορίστικα στερεότυπα παραήταν άγρια. Τι μας έμενε; Οι δυναμικές γυναίκες, που γεφύρωναν το κενό μέσα στο οποίο φυτοζωούσαμε: ούτε τελείως αγόρια ούτε και κορίτσια.
H ψυχοθεραπεία ποτέ δεν είναι μόνο ατομική δουλειά· κανένας μας δεν είναι μόνο άτομο. Όλες μας είμαστε ταυτόχρονα μέλη ευρύτερων συνόλων.
Το να είμαι μια τελειωμένη αδερφή σημαίνει ότι ξεμπέρδεψα με όλη την ομοφοβία μου και δεν είμαι πλέον μια αδερφή γιαπί!
Το πώς χρησιμοποιούμε τη γλώσσα ποτέ δεν είναι ουδέτερο ή αθώο. Το γραμματικό γένος διαιωνίζει τη βία.
Όταν η εργασιακή ζωή είναι ζούγκλα, πώς μπορούν οι εργαζόμενες/οι να αυτοπροστατευτούν; Αν είναι να δουλεύω σε μια σκατένια δουλειά, είναι ηθικό να κάνω σκατά δουλειά;
Όταν είμαστε λοατ+, μας βασανίζει τι σκέφτονται οι άλλοι για μας. Είναι σαν αυτό το χαρακτηριστικό μας να καπελώνει όλα τα άλλα: δεν είμαι ο Λύο, είμαι ο γκέι Λύο.
Το ότι όλες και όλοι εσωτερικεύουμε την ομοφοβία όχι μόνο είναι αναπόφευκτό αλλά λειτουργεί και ως άμυνα, δηλαδή ως μια διαδικασία αυτοπροστασίας.
Δεν υπάρχει κάποια ομογενοποιημένη επίσημη λέσχη γκέι αντρών, στην οποία κινδυνεύουμε να γίνουμε μέλη παρά τη θέλησή μας έτσι και τολμήσουμε να πατήσουμε το πόδι μας σε ένα γκέι μπαρ.